Na šezdesetak kilometara od Konjica, putem prema selu Ljuta na Bjelimićkoj visoravni, u naselju Argud nalazi se Trnkina kula, jedna od posljednjih kula ove vrste koja je u cjelosti sačuvana u izvornom obliku. Zbog činjenice da je dobro očuvana i da svjedoči o tome da je na ovim prostorima vođen intenzivan život stotinama godina unazad, Trnkina kula, čija vlasnica živi u Sarajevu sa svojim sinovima, u decembru 2013. proglašena je nacionalnim spomenikom i time je postala jedan od 42 nacionalna spomenika na području opštine Konjic koji su taj status dobili u posljednjih deset godina.

- Kule su bile vojne utvrde koje su služile za odbranu, kvadratne baze, uske, visoke dva ili tri sprata, do 12 ili više metara, sa veoma malim prozorima na tri strane i četvrtom stranom bez prozora, sa veoma uskim i strmim stepeništem i sa malim prostorijama. Zidovi su debeli i više od metar, pa ih je bilo nemoguće osvojiti ili ugroziti osim topovima. Građene su od ručno obrađenog kamena, lijepo tesanog vapnenca i, za razliku od kula u Bosni koje su pokrivene šindrom, ove u Hercegovini su pokrivene kamenom pločom - priča Jasmina Džumhur, bivša službenica Opštine Centar, koja je penziju dočekala na mjestu stručne saradnice za zaštitu kulturno-istorijskog nasljeđa.

Po dostupnim podacima, gradnju Trnkine kule je finansirao izvjesni Fejzibeg, a gradili su je majstori iz Dalmacije koji su u isto vrijeme gradili još dvije kule na tom području, u selima Doljani i Sopot nedaleko od Arguda. Za gradnju je korišten kamen iz mejdana u selu Doljani.

Ima teška drvena vrata, ali toliko mala da se pri ulazu morate sageti.

Još uvijek je jasno vidljiva velika mandala koja ih je čuvala zatvorenim za neprijatelje.

Kula je visoka osam metara i bila je pokrivena kamenom.

- Ta kula je važna jer govori o tome kako smo živjeli u to doba, to je naša istorija, a važno je naglasiti da je sve u njoj ručno izrađeno i da je sve do danas ostalo netaknuto, upravo onako kako je i napravljeno, uz to i sada upotrebljivo, a naši zakoni predviđaju da sve što je starije od 100 godina i što je sačuvalo izvorni oblik može biti nacionalni spomenik - priča Džumhurova.

Komisija za zaštitu nacionalnih spomenika u BiH navodi da kuća u Argudu pripada tzv. gornjehercegovačkom tipu seoskih spratnih stambenih objekata s ognjištem smještenim uz vanjski zid.

Objekat je do danas očuvao visok stepen autentičnosti, uz zadržavanje izvorne namjene.

Nije poznato tačno vrijeme njene izgradnje, ali istraživači narodne arhitekture Astrida Bugarski i Muhamed Kadić ovakve ruralne stambene objekte smještaju u period od prve polovine XIX do prve polovine XX stoljeća.

Iz Komisije je u drugim sličnim odlukama pojašnjeno da kula kao stambeno-fortifikacijski objekat predstavlja poseban tip starije muslimanske kuće, poluutvrđeni dvorac feudalaca i, po svoj prilici, izdanak stambene kulture srednjeg vijeka, jer je uočeno da njihova gradnja u BiH počinje sa dolaskom osmanske vlasti.

- Kule je gradila starija muslimanska gospoda. U njima ima malo prostora za stanovanje, ali je uz njih obično bio izgrađen stambeni objekat nazvan odžak, jednospratna zgrada od kamena, ćerpića i drveta, koji je praktično kuća za stanovanje, znatno širi i prostraniji, ali niži od kule, a pored njih je uvijek bio bunar. Trnkina kula je jedna od dvadesetak sačuvanih kula na području opštine Konjic - pojašnjava Džumhurova.

Širom BiH je početkom 19. vijeka postojalo oko 200 kula, a Hamdija Kreševljaković pedesetih godina 20. vijeka bilježi da ih je svega dvadesetak u dobrom stanju, da se u šesnaest kula još uvijek stanuje, a da su ostale napuštene.

Po kazivanju Himze Šurkovića, na Bjelimićkom platou u opštini Konjic, u Odžacima je sedam kula, u Ježeprasini dvije, u Lukama tri, a u Argudu, Svijenču, Gradeljini, Doljanima i Mokrom po jedna.

Neke od njih su već proglašene nacionalnim spomenicima, a opština Konjic je Komisiji aplicirala za zaštitu još 150 objekata jer, kako objašnjava Jasmina Džumhur, tek sa ozvaničenim statusom nacionalnog spomenika opština može konkurisati kod raznih fondova za novac za njihovu zaštitu i restauriranje. A to je, opet, važno jer svaki nacionalni spomenik predstavlja univerzalne vrijednosti za sve generacije i nestankom bilo kojeg od njih svi ostaju bez dijela svoje prošlosti.

I da se ne zaboravi, Konjic je po površini najveća opština u BiH, graniči sa deset drugih i na svom području ima naselja koja su od centra grada udaljena po više od 80 kilometara.

Istorija kaže da je Konjic, uz Jajce, najstarije naseljeno mjesto na ovim prostorima, da se život na tom području intenzivno odvijao i prije više od 4.000 godina, a pisac Sead Mahmutefendić je zabilježio da ničeg ne bijaše, niti što je izmišljeno u literaturi niti što je sanjano u snu, čega nije bilo u Konjicu.